I wonder ...

+ 5 i słońce od rana.
Nawet dziecko zdrowe. Wstało w środku nocy i grzecznie pojechało do przedszkola. Za grzecznie, chyba obudzi się na rytmice.
Wszystkich nie ma. Wrzucam Szczygła z audiobooka i się cieszę, że schyłek infekcji spędzę samotnie. Co zrobię z tak pięknie rozpoczętym dniem??? No nie wiem ... posprzątam, ugotuję obiad czy wstawię pranie ... Najpierw wstawię pranie. Też tak macie, że po wstawieniu prania czujecie się bezpieczniej? ;-))
Muszę dbać o swą użyteczność.
Lubię być gospodynią domową. Też. Też lubię.
Też lubię tańczyć do rana.
Wino pić lubię też. Bawić się lubię. Też bardzo lubię być z ludźmi. O, to bardzo lubię. Chyba najbardziej. A najlepiej wszystko co powyżej połączyć z ludźmi. Idealnie. Ale czasem lubię być jednak sama. Dziś na przykład. Też bardzo lubię gdy wszystkich nie ma.
Taka jestem nieubrana jeszcze, zróżnicowana. Co Ty właściwie lubisz? Tak krytykujesz ...
Bo ja też nie lubię. Czasem.
Ale Wy to już wiecie albo się domyślacie ... już się trochę znamy. 

Łza nad złem kręci mi się w oku.
I ta łza, która pozostaje po wyjściu z kina. Wyjściu z muzyką Sixto Rodrigueza w sercu. Na zawsze.
Dwie skrajne łzy. Dwie strony opowieści.
Z jednej: wspaniała historia, tak wspaniała i niemożliwa do ogarnięcia. I taka budująca, jak bajka z najszczęśliwszym zakończeniem i najpiękniejszym morałem. Z jednej strony ... smutna z drugiej, że jednak świat jest generalnie podły i dba o swe krótkowzroczne interesy.
Muzyk, który w latach 60-tych wydał dwie płyty i poszedł w zapomnienie. Jednak jego płyta dotarła do RPA i stała się hitem. Mało tego, jego muzyka była inspiracją dla walczących z apartheidem, była rewolucyjnym hymnem! Sprzedano pół miliona płyt! A on żył gdzieś w Detroit nieświadom swego sukcesu. Żył mądrze, pracował fizycznie, kumple z pracy czuli, że jest inny. Ale aż tak?? Szukano go długo, ponieważ jedyne co można było o nim usłyszeć w RPA to opowieści o jego spektakularnych samobójstwach (w różnych wersjach). W Ameryce nikt o nim nie słyszał. Podążać szlakiem Rodrigueza - to trudny slalom, na szczęście udany. Lokalizowano go po tekstach piosenek (sprzed 30 lat!). A ostatecznie odnaleziono dzięki pomysłowi umieszczania ogłoszeń na kartonach z mlekiem. Wiem, że to nieprawdopodobne w dzisiejszych czasach. Tak jak i cala ta historia.
Z filmem tez nie było z górki.
Nawet współproducent (Szwedzki Instytut Filmowy) odwrócił się od tego przedsięwzięcia. Malik Bendjelloul sam montował w swej kuchni "Sugar Mana", cztery lata, wbrew przeciwnościom finansowym, nie poszedł na kompromis wierząc, że mu się uda. Tak jak i na kompromisy nie chadzał sam Rodriguez. Obaj pozostali sobą i nie grali według narzuconych zasad.
No i Oskar! Niesamowite ... i pomyśleć, że mówiono: Malik, zrób coś z tym, ten film nie nadaje się do kina!

A wiecie, że jedną z "tych sześciu" płyt (sprzedanych  w Stanach w latach 70 ) kupił Wojciech Mann!??;))
Posłuchajcie w długiej wolnej chwili tego wywiadu. To ciekawy przekrój tej historii, a postać Malika Bendjelloul fascynuje mnie równie mocno ;-)). Wytrwajcie i posłuchajcie.
I idźcie do kina. Bo żadne słowa tego nie opiszą, to trzeba zobaczyć. Może to banał, ale ta historia zmieni Wasze życie. Idźcie a potem napiszcie, że miałam rację.

----------------------------------------------------
I, jak przypomniał reżyser: niektórzy wierzą, że Elvis żyje ;-))