Ciekawa historia o kobiecie żyjącej na betonowej pustyni, która czuła się inna,szara, samotna i postanowiła szukać lepszego, swojego swiata, który majaczył jej się czasami gdzieś pomiędzy błękitem nieba a szmaragdem morza. Długo podróżowała szukając właściwego miejsca. Jeden raz podwiózł ja nawet kierowca czerwonej ciężarówki, ale większośc drogi pokonywała pieszo, w samotności. Jedynymi świadkami jej podrózy były odlatujące za latem ptaki. Niekiedy trafiała na intrygujące slady dziwnych istot, które miały dwie nogi prawe, a stopy różniące się dość zasadniczo rozmiarem. Była tak zafascynowana swoim odkryciem, ze nie zauwazyła nawet przebiegających obok niej dinozaurów. Ale po rozmyślaniach stwierdziła, ze nawet gdyby poznała te istoty, to znów czułaby się inna, bo jej stopy były równe i skrojone wg wzorców ludzkich a na dodatek ozdobione lakierem do paznokci. Wyruszyła się w dalszą drogę. Znów przez knieje i mosty, a nawet i dachy budynków. Wtedy czuła się jak Spiderman. Marzyła, by posiadać taką pajęczą sieć. Dawno nikt jej nie widział. Nikt nie wie, czy odnalazła swoje miejsce. Wiadomo jednak, ze wyzwoliła się z imadła osaczających ją murow i szuka nadal swojej przestrzeni. Jedynym śladem po niej jest czasami wyrzucony gdzieś niedopałek papierosa... Ot, co słonko widziało.
;-)))))))))))))) Luźna interpretacja przy niedzielnym śniadaniu ;-)))
Doskonała interpretacja śniadaniowa! Dobrze, że to napisałaś... bo mnie ostatnio brak słów. Bak słów. Może wrócą gdy znajdę swoje miejsce. Urzekłaś czerwoną ciężarówką... mocno starałam się w czerwieni ją pozostawić... nie wiedząc wówczas jeszcze czemu to takie ważne:) Ech... brak słów... słów brak... No ale gwoli wyjaśnienia: Fotorelacja z trasy Toruń-Solec Kujawski-Gańsk-Toruń co to zakończenie wakacji miała znamiennie naznaczyć i znacząco zaakcentować nowe w małych życiach. Okazała się znacząco nacechowana pozytywnie;. No ale jeszcze słów brak.
piękne fotki, fakt. urzekające plażowymi śladami, aktem, mostami cudowne zatrzymanie czasu a i historia dopisana bajkowo czekam na alternatywne... obiektywne story:-) i na jutrzejsze się, jak mniemam, widzenie i z pierwszej ręki dzielenie się słowami - bez słów się już jutro to.. nie da:-), więc pewno się znajdą
Zgadzam się z Dudim. Słowa przyjdą. Przyfruną. Podobno jedno zdjęcie. Obraz, którym zdjęcie jest niewątpliwie jest wart 1000 słów, a więc jesteś na plusie i to jakim! Gotowości, Zapału do Zmian i wszystkiego naj, naj, naj tak dla Dużych jak i Małych! Trzymam kciuki! i Kibicuje. U-ściski
Dzięki za poddziadzienie się tymi widokami.
OdpowiedzUsuńCiekawa historia o kobiecie żyjącej na betonowej pustyni, która czuła się inna,szara, samotna i postanowiła szukać lepszego, swojego swiata, który majaczył jej się czasami gdzieś pomiędzy błękitem nieba a szmaragdem morza. Długo podróżowała szukając właściwego miejsca. Jeden raz podwiózł ja nawet kierowca czerwonej ciężarówki, ale większośc drogi pokonywała pieszo, w samotności. Jedynymi świadkami jej podrózy były odlatujące za latem ptaki. Niekiedy trafiała na intrygujące slady dziwnych istot, które miały dwie nogi prawe, a stopy różniące się dość zasadniczo rozmiarem. Była tak zafascynowana swoim odkryciem, ze nie zauwazyła nawet przebiegających obok niej dinozaurów. Ale po rozmyślaniach stwierdziła, ze nawet gdyby poznała te istoty, to znów czułaby się inna, bo jej stopy były równe i skrojone wg wzorców ludzkich a na dodatek ozdobione lakierem do paznokci. Wyruszyła się w dalszą drogę. Znów przez knieje i mosty, a nawet i dachy budynków. Wtedy czuła się jak Spiderman. Marzyła, by posiadać taką pajęczą sieć. Dawno nikt jej nie widział. Nikt nie wie, czy odnalazła swoje miejsce. Wiadomo jednak, ze wyzwoliła się z imadła osaczających ją murow i szuka nadal swojej przestrzeni. Jedynym śladem po niej jest czasami wyrzucony gdzieś niedopałek papierosa...
OdpowiedzUsuńOt, co słonko widziało.
;-)))))))))))))) Luźna interpretacja przy niedzielnym śniadaniu ;-)))
Doskonała interpretacja śniadaniowa! Dobrze, że to napisałaś... bo mnie ostatnio brak słów.
UsuńBak słów. Może wrócą gdy znajdę swoje miejsce.
Urzekłaś czerwoną ciężarówką... mocno starałam się w czerwieni ją pozostawić... nie wiedząc wówczas jeszcze czemu to takie ważne:)
Ech... brak słów... słów brak...
No ale gwoli wyjaśnienia: Fotorelacja z trasy Toruń-Solec Kujawski-Gańsk-Toruń co to zakończenie wakacji miała znamiennie naznaczyć i znacząco zaakcentować nowe w małych życiach. Okazała się znacząco nacechowana pozytywnie;.
No ale jeszcze słów brak.
eee, słowa przyjdą znienacka... cza poczekać ;)
OdpowiedzUsuńpiękne fotki, klimatyczne
piękne fotki, fakt. urzekające plażowymi śladami, aktem, mostami
OdpowiedzUsuńcudowne zatrzymanie czasu
a i historia dopisana bajkowo
czekam na alternatywne... obiektywne story:-)
i na jutrzejsze się, jak mniemam, widzenie i z pierwszej ręki dzielenie się słowami - bez słów się już jutro to.. nie da:-), więc pewno się znajdą
Zgadzam się z Dudim. Słowa przyjdą. Przyfruną. Podobno jedno zdjęcie. Obraz, którym zdjęcie jest niewątpliwie jest wart 1000 słów, a więc jesteś na plusie i to jakim! Gotowości, Zapału do Zmian i wszystkiego naj, naj, naj tak dla Dużych jak i Małych! Trzymam kciuki! i Kibicuje. U-ściski
OdpowiedzUsuńSerdecznie Wam dziękuję. Bardzo bardzo.
OdpowiedzUsuń